ruveydâ
ruveyda atları durdur
silkele sırtından ayrık otlarını bu kervan böyle gitmeyecek bil korkunun ecele faydası yok yok eceli gelenin yaşamasına yol kaldır eğme başını bak nâşın kaldırılıyor yeryüzünden ellerinde güvercin kanatları var uçamadığın göklere ait beyaz ve hafif yapma ruveyda ikimizde biliyoruz kaç kelle uçurduk ellerimizle kaç güneş içtik sarhoş olana dek derin uykularda kandırdım seni ve serin kentlere çağırıyorum acımayacak artık saç tellerin ellerin göğsünü avutmayacak naif bir merdivenle ineceğim gözlerine siyah perdeleri söküp atacağım mavi güller dikeceğim kirpiklerine sonra bir kahve pişirip içeceğiz inan gülüşünün orta yerinde öylece.. |
Bırak aksın sözcükler ıslatsın kirpiğini