bir sen bir bentakati kalmayan günlerin sancısıyla ikrara tutunuyor cümleler.. işte yalnızlığın doğduğu yerde batıyor güneş.. sisli bulutlara koşarken adım adım elem yağıyor gökkubbeden.. ve sürgün edilen hayallerdir kaybolan aslında ağlayan kalplerin dokunulmazlığında.. gece hüzün.. gece üzgün.. mevsimin yarısı ömrün tam ortası yollar çamur yollar uzak ayaklarda kanlı prangalar.. hayat döngüsünün tüm adımları sana.. uçurumlardan düşme vakti şimdi karanlıklardan geçme vakti belki korkuyla belki de .... .... kusursuzca geçerken zaman faili meçhul cinayetler bıraktı ardında.. bir sen bir ben bir de hazan.. yürekteki ise suskun bir vaveyla söyle ölüm, sen nereden çıktın yine karşıma..?? emel güneysu |