takvim songüzde unutulur, sonra pus döver içimi
bir kaç gün iyilik gösterdi diye bu hava, pastırma yazı değil.
ay kır.

nimet buz kesilir günahımla, yatağım sığ akamam
suyum süblim, üzgümdür kurur kalırım.

mavi, öbektir sınırlarında kanatları kopuk pencerenin
sürgülemişler kapıyı
ırmaklanır ışık,muska muska ızdırap yastığımda tıkırdar durur.
açarsam gözlerimi, izine yüzüstü düşerim.
püskürmüş evvelzamanın isi duvara, saklanırım,ardı saatin-
ırksız içkiler çürür içimde
bembey-ayaz,yeni doğan bir ateşi kundaklar
cırcır böcekleri ele seslenir saçlarını
bu gece tüm hilkatın dili pabuç kadar.

öte gelmez elimden,nice delse de kendini karanlık
gelme
ay kır be güzelim,
vururlar,
yol aydınlık.