Çıkrığı çetin kırgınlıklara dolanmış bir kaç gönül bağı,
Hesabı kara kalemle tutulmuş artık bir sevda masalı
Kıyasıya karşı karşıya gelmiş
Topuğundan birbirini vurmakta...
Geriye kalan derin bir huzur...


Tartısı yok, hesabı kıt geceler.
Yalnızlık pirim, yalnızlık şahım.
Yalnızlığa bulanmış yoğurduğum hamur,
Besmeleyle oturduğum aşım.
Sensizlik belki kaderim, belki muradım.
Günahını almadan gideyim,
Feryadın çoktur, duymadan gideyim.
Akıbetin vurulur alnının ortasından.
Ben ellerimi kanına bulamadan gideyim.

Ben sapan taşıyım,
Nabzını yoklarım savrulduğum her günün,
Bir nazlı güneş ışıtsın diye kaderi,
Kalu beladan yüklenmeye söz verdiğim hayatı yüreğime kenetlerim.
Ben sapan taşıyım,
Huzura savuranla, kedere kavuşturanı iyi bilirim.
Kâh baş üstüneyim,
Kâh el üstüne,
Sevenle sever,
Gidenle birlikte ben de giderim.
Yönüm daima huzura.