Hayat hiç bu kadar umut vadetmemiştir, eski umutsuzluklara vefa belki şiir.

Zaman hain.
Götürdü ışıl ışıl bakan yüreğimi.
Küllendi ateş ateş ışıldayan gözlerim.
Önce yeşil, elâ bakardı,
Kapandı perdeleri bütün renklere.
Kaldı yürek gölgede.

Gidiyor,
Üşüyor,
Ve belki vadesi doluyor
Hiç saymadan yaşamışsa da günleri...

Ah, fani dünyaya baki bakan umudum.
Nerdesin?
Zaman dünyayı avucunda evirip çevirirken,
Hesabı kapanmamış  yaralara,
Gel dedim, gel.
Öde diyetini.
Hasrete gurbet ekleme bir de.
Yaralarıma cerahat durur.
Gel umut,
Bakışlarım ol, gözümün feri. 
Zaman hain, yoruldum.
İçime attırma öfkelerimi,
Şaşırtma şefkatinin menzilini.
 
Hatır, gönül dinlemem artık.
Böyle ömür bitmez.
Beklemem bak, seni.
Sen sağır olma, insanlar sağır.
Ölüme kondu, yüreğimden kaçan kuş.
Bir nefeslik rüzgar getir.
Kanadı dokunsun, yaşamanın sırrına.
Kanadı artık ruhum.
Nerdesin?
Fani dünyaya baki bakan umudum.