...
Bir özlem tutturmuşum,
Ayağımın bağı çözülür, Yüreğime prangalar... Duvarlarda öyle birikmiş ki fısıldadığım ismin, Dokunsan feryadı, yiğit yüreğimi devirir. Gönlümün gassalı, ak dastarı sıyırıp baştan. Sarar yüreğimin çenesiniyle başını. Dili lâl. Bağlar ayağın baş parmaklarını... Yolları hep yar. İşte bundandır, Susuşum. Adını fısıldarken, Cümle kurmayı unutmuşum. Sen Yâr, Dokunmam duvarlara, Yiğitlik bizde kalsın. |