heykelŞiirin hikayesini görmek için tıklayın bir damlaydım
şimdi bu zaman oturup dinlesem kalbimi uzaktan bir anne sesine düşer şiir alışırız ölmeye belki annemin gözlerinde örnek bir ülke ateşten kurtulmuş yol gibi yaşamak aşkı özgürce ölerek sevmek ve dahi bu Allaha ulaşmak kavli uzar içimden göçen kuş telaşları ayrılıklar çelikten bir gök annemin içinde uzayan esir zaman dökülür içime sızılı ayrılıktan bu bir uzaklık ki ağladığımda ki hıçkırığa benzeyen iç çektikçe yıkılır içimde dünyam içimdeki anne ülkesi darmadağın ve perişan şuramda yapışkan bir nefesin içinde infilak eder son rüya kaç kitap sayfasını unutmuş gözlerim gözlerim kaç cami avlusunda sahipsiz dua bu hüsrandan geriye kalan ıslak bir musalla-sahipsiz muamma hesabı yok bir acının içinde hapsolmuş dumanın çıkmaması ateşin yüzünden sokağa yak içimi bir kıvılcımın çatırdayan sesinde yüzü yok cehenneme düşen hiç bir dilin hiç bir c-esareti yok gözlerimin komşu acıdaki ağlayan bir ecelin çığlığındaki tanımsızlık gibi ve bu ülke annemden kopan kayıp bir parça değil mi my |