Büyümem ben diyordum büyütmüşsün habersiz
Belki geç oldu ama en azından fark ettim
Uzamak genişlemek yetmiyormuş rehbersiz
Vefasızlık suyunu damarıma zerk ettim
Benim gibi büyümüş iftira gölgeleri
Güneşi engellemiş kara etmiş her yeri.

Neden büyüdüm sanki koşsaydım oynasaydım
Üzüntü ne bilmezdim belki de o zamanlar
Kristal bir vazoydum kıran taşları saydım
Akıttığım yaşlardan dolup taştı ummanlar.
Bana ne için küfrü öğretmedin sen anne
Kadına da gerekmiş küfür esasen anne.

Az da haylazlık ettim arka sokakta anne
Bir çamura taş attım o üstüme bulaştı
Sakın ha sen üzülme cicime bak da anne
Aslında kötü çamur, biraz haddini aştı.
Tekmeledim ben onu boynuna tasma taktım
Güldüm bir defa daha dönüp giderken baktım.

Daha ben büyümedim gören büyüdü sanır
İçimdeki çocukla gerçekten çok mutluyum
Bu yalancı âlemde kimler ve nasıl tanır
Yine de isyan etmem yarından umutluyum.
Sakın çekme saçımı unuturum hatamı
Biraz yaramaz olmak çocuk için hata mı?