KARA SEVDAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ’’Gökte kanatlar bizimdi…bilmezdik
Bu hafiflik kanat mı yelken mi; Anlamaz,anlamazdık Allahım Böyle yekpare can mıyız ten mi? Söyle:Memnun musun uzaklarda Yuvan aydın gönülcüğün şen mi? Bilemem:Gizli gizli"gel"dediğin Başka bir aşina mıdır,ben mi; Kadehinden mi sarhoşum hala Kadehlerinden mi? Söyle:Memnun musun uzaklarda Yuvan aydın gönülcüğün şen mi?’’
Uçmak bir kuşun kanadında
Uçmak bilmediğin kapı pencereye Konmak bir akşamüstü kederli bir adamın Anılarına Issız ve durgun bir göl gibi kederli Bir mevsimden geçerken Sayısız bıçak izi sırtında Saklan ve s/aklan dedi kimsesiz Yolda Bir dilenci Ah kim s/aklanmış ki aşktan Ben bir hüznün bekçisiyim yüzünde duran sevgilinin Ben özümden ayrılamam Kardeş var ortada kendini düşman sanan Özümde sözümde birlik içinde ah aşkıma minnet Sazın sesi, telin sesi, ah ağlatır beni canım sesi Türküler doğrulur can havliyle Ne seyran etmiş ki gönül Aşkından özge, beni pervaneler p/aklasın Yemin olsun ki Öldüm aşkından gözüm açık Melal bir aşkın en öznesi vurulurken can sesine Ah akşam üstü güneşi Sanma ki Gözlerinden batar sevgili Senle gelen kedere de eyvallah Yara aldım, kara’landım Olsun Bu da olsun Senden gelen her adıma talibim Kimse bilmesin dünya devrilse de çizgisinden Sen bil .. Kara sevda ne imiş anladım Nefesin kesiliyor belli belirsiz Bazen neyi beklediğini bile bilmiyorsun Sadece bekliyorsun Ve herkes Yağmalıyor aşkını Yine de vazgeçmiyorsun Herkes üstüne üstüne atıyor taşlarını Hem de bilerek hem de isteyerek Ahh sevgiliden gelmiş gibi Ona da eyvallah diyorsun İnsan ne çok büyüyor aşkla sevgili Sana kavuşmak ne büyük lütuf Sana aşık olması bile Ne güzel… SİBEL EŞİYOK |
usta kaleminizi tebrik ediyor saygılar
sunuyorum...