Yol uzun, güzergah zorlu; ne demeliyim?
Zarif kardeşim benim,
Seni aldım yanıma, ikizimi almış yürüyor gibiyim.
Sana yıldız sana güneş mi demeliyim,
Günümde hayret gecemde hayret istedim
Yer yer senin gibiyim ben yer yer kendim.
İnsan olan yerlerim çok ağrıyor,
Olsun, yine de sen kapanma, şu sıra benim,
Yerine bırak ben incineyim.


Birhan KESKİN

...



‘’Neyinim ben senin ‘’ dedi
‘’ Azize,neyin oluyorum senin ’’



Tanrı’dan bana gelensin Mamoste,
Gül ağacına düşen , dikeni gül edensin
Annemsin ,
göğsünde hayat veren canıma
Babamsın ,
kolları kalkan olan,
Ellerinden şefkat ve sevgiyi barındıran..
Kendime yaklaştığım en derin çizgisin Mamoste..


Neyimsin biliyor musun Mamoste,
Delilimsin var olduğuma dair cennette
Ağaç dallarımı şenlendiren şu serçesin
Gidişiyle güneşi batıransın ,
kardeşimsin biraz da dünyada,
Benden ayrılan ruhum ,
ruhuma dönen çocukluğumsun,

Mavi elbisesindeki çiçekleri ile dans eden
Dünyası elindeki elma şekerinden ibaret olan minik bir kız çocuğu edasıyla

Gürültüsün , adalet olmazsa çemberinde,
Yol arkadaşım ,
yol arkadaşımsın en çokta ..


Kime baksam , senin yüzünü seçiyorum Mamoste,
Işığı nerede görsem , sen sanıyorum
Çocuklar var bir de ,
senin canın pahasına savaş çıkardığın uğrunda
Sonra barışa inanmadığın işte ruhları yaralandığında ,
Hatırlıyorum
Sen ,
tüm çocuk hikayelerinde kendi öykünü iyileştirmek istiyordun halbuki

SÖYLEDİĞİMDE SANA ,UZUN UZUN AĞLAMIŞTIN DİZLERİMDE ..

Mamoste,
‘’ Neyinim ’’ diyorsun ya
Sözcükler sallanıyor içimde , yetmiyor güçleri anlatmaya.
Benim şiirlerim hep kendine dönüyor,
Dönüp duruyor,
Aşk oluyor..

Aydınlığım
Şiirim
Kalbimin mührü..

Ne zaman gözlerine baksam
Kayboluyorum ..
Ne zaman baksam gözlerine
Hayatım bir film şeridi ..


SİBEL EŞİYOK