Farkındalık yaratan bir şiirdi hocam
Kâinât, nebatat, hayvanat bize hizmet ediyor
asıl gayeyi gösteren birer memurdur onlar.
Zîrâ insanın aklının ermeyeceği şey yoktur
O kadar ki bir karıncanın vazifesinin bile
bize Allah'ı hatırlatmak olduğunu idrak ettirir.


Evet Cenab-ı Hak tarafından mükerrem kılınan insanın cevher-i ruhunda ekilen ve rakamlara sığmayan istidadlar var.
Bu istidadların altında, hesaba gelmeyen kabiliyetler var.
Ve bunlardan neş’et eden hadde gelmeyen meyiller var.
Ve bunlardan husule gelen gayr-ı mütenahî efkâr ve tasavvurat var.
İşte bunların herbirisi haşr-i cismanînin arkasındaki saadet-i ebediyeye, şehadet parmaklarını uzatarak gösteriyorlar.
İşârat-ül İ’caz: 55


Cenab-ı Mün’im-i Hakikî’nin bütün nimetlerinin herbir çeşitlerini size ihsas ettirip şükrettirmekten ibarettir.
Siz de hissedip, şükür ve ibadetini etmelisiniz.
Bir karıncanın vazifesi var bunu bize düşündürene hamdolsun.



Âleme tecelli eden esma-i kudsiye-i İlahiyenin bütün tecelliyatının aksamını, birer birer, size o cihazat vasıtasıyla bildirip tattırmaktır. Siz dahi tatmakla tanıyarak iman getirmelisiniz. İşte bu iki esas üzerine kemalât-ı insaniye neşv ü nema bulur.
Bununla insan, insan olur. İnsaniyetin cihazatı, hayvan gibi hayat-ı dünyeviyeyi kazanmak için verilmemiş olduğuna bak:

Ey nefsim ve ey arkadaşım!
Aklınızı başınıza toplayınız.
Sermaye-i ömür ve istidad-ı hayatınızı hayvan gibi, belki hayvandan çok aşağı bir derecede şu hayat-ı fâniye ve lezzet-i maddiyeye sarfetmeyiniz.
Yoksa sermayece en a’lâ hayvandan elli derece yüksek olduğunuz halde, en ednasından elli derece aşağı düşersiniz.”

Sözler: 126-127

Yanisi hocam
gayet düşündürücü, kalbin öyle bir kabiliyeti vardır ki, bir harita veya bir fihriste gibi bütün âlemi temsil eder. Ve Vâhid-i Ehad’den başka merkezinde bir şeyi kabul etmiyor.


çok ehemmiyetliydi, derindi manası
iyi aksettirdiniz
ne mutlu bir saniye durup tefekkür edene.


Zeynepece tarafından 4/4/2016 9:26:51 AM zamanında düzenlenmiştir.

Bu karıncanın akıllara zarar bir de hikayesi var ki, o da ibretlik abi:

Nemrud, ona karşı gelen Hz İbrahim peygamberin ateşte yakılması emrini vermiş. Meydanda odunlardan büyük bir yığın yapıp odunları tutuşmuşlar. O kadar büyük bir alevmiş ki bulutlara kadar yükselmiş. Bütün hayvanlar ateşten korkmuş kaçmış. Nemrud, ne güçlü bir kral olduğunu herkes anlasın, görsün istemiş. Nemrud’un askerleri İbrahim peygamber’i mancınıkla ateşin tam orta yerine atacaklarmış.

Bu sırada göklere kadar varan ateşe doğru bir karınca ağzında küçücük bir damla su ile telaşla gidiyormuş. Başka bir karınca onun bu telaşını görüp sormuş:

– Acele ile nereye gidiyorsun?

Telaşla yetişmeye çalışan karınca, ağzındaki bir damla suyu ellerinin arasına alıp cevap vermiş:

– Haberin yok mu? Nemrud, İbrahim peygamberi ateşe atacakmış. Meydana ateşin olduğu yere su götürüyorum.

Diğer karınca kahkahalarla gülerek demiş ki:

– Senin yanan büyük ateşten haberin yok mu? Ateşe hiç bakmadın mı? Ne kadar büyük, senin bir damla suyun ateşe ne yapabilir ki?

Bir damla su taşıyan karınca:

– Olsun, hiç olmazsa hangi taraftan olduğum anlaşılır.
....

Hayat akarken geçmişte de günümüzde de zalimler hakim olsa da gücünüz yettiğince zalime karşı durulmalıdır.

Güzel bir şiirdi demeyeceğim, vaşşş lık bir şiirdi yani..

Kelime anlamı üzere vaşşş''harika, mükemmel, olağanüstü, şahane ''

İyi ki şiirler var...

Tebrik ederim abi...

Selam ve saygılarımla...

Eyvallah,enfes bir şiir.yaradılış gayemizi unuttuğumuz an hiçbir güzelliğin farkına varamıyoruz.ene çerçevesinden bakıp,nefsani terazide tartmaya başlıyoruz her değeri.Rabbim yaradılış gayemizin farkına varmayı nasip eylesin bize.yoksa daha çok cam kırığı demeye devam ederiz elmasa yakuta.
selam ve saygılar sunuyorum.