Yağmursuz BulutÇırpınıp dururken sığ denizinde Sandım ulaşılmaz kara gözlerin Em bulabilirsen bul şenizinde Kabuk bağlamayan yara gözlerin Sanki yağmur olup çöle yağacak Al renge boyanıp güle ağacak Beklenen nur gibi zifre doğacak Kolayları soktu zora gözlerin Mel’un korkuların gölgesi düştü Şüphe kızgın demir tavında pişti Suskunluğum kara toprağı eşti Acımadan çekti dara gözlerin Sen yağmursuz bulut ben viran şehir Gökten har topladık ve yerden zehir Her şeyimiz yarım mutluluk tehir Korkum sardıracak mara gözlerin İsterim su olup dolsun tasıma Gizli örtü olsun üryan yasıma Göstersin mertliği dosta, hasıma Ana bağrı gibi sara gözlerin Şiirler bitse de acısı bitmez Bir güz esintisi serimden gitmez Yumsan da gözünü yitiğin yitmez Ateşsiz savurur kora gözlerin frezya |