Ölürkenhangi kelimenin elinden tutsam harf harf çözüldü gam ile umudun iç içe girmiş buz dağları güneşin yamacına kurulmuş şiirler yükselen sularda yıkadı kavruk yaralarını kaç kez düştüm kaç kez kalktım sayılmayan küfürlerin sessizliğinde çığırtkan maskeleri dinledim kulaklarım kurşun yarası çoktandır sancılanıyordu gökyüzü düştüğü toprakları deldi ölü doğumlar sahipsiz acılar boy verdi bodur yalnızlıklara susmuş şairlerin dil kökünde başladı hasat tırpanlandı başaklar boş kadehlerde dudak izimi sakıncalı resimlerde silüetimi buldular kıtlığa nikahlanmış coğrafyalara sürgün ettiler kırk yamalı kırk lekeli hırkamı adresi olmayan bir şehre sakladım tüm suçları kelebeklerin kanatlarını öpeceğim ölürken frezya |
Kâmîl ve ehil gönül verimi bir eser. Duygulanmamak işten bile değildi. Var olun sevgili şairim.
Sevgiyle.