Utançkalabalık bir şehirde kaybettim zıplayan topumu lambaları karanlık saçan sokaklarında it sürüsü gözlerinde açlık umut, köşe bucak kaçan kelebekleri öldürdüm içimde çırpınan kelebekleri kanatlarını boynu bükük çocukların yüzüne sürdüm rengarenk açtı yanakları verecek neyim var oyuncağımı attım yollarına utandım oynamaktan utandım anne frezya... |