Vurun Şiiri Yedi YerindenŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Geçenlerde Sevgili Murat’ın bir şiirini okuyorum İpi Kopmuş Zamanlar bir başlığı bir de fianli o kadar etkiledi ki beni sırf o iki dize için yazdım bu şiiri.
Kendisinden habersiz oldu lâkin ona ait yerleri tırnak içersine aldım umarım kızmaz... Gitmemeliydi Artık bitmeli O ölmeli Vurun yedi yerinden şiiri Yedi yerden kan sızarsa düşer defterden An durduğunda zamana yapışır sessizliği Yazanı üzdüğünde herkes vurmalı şiiri Ben az önce delik deşik ettim birini Biri düşüncemin kıyısına yaklaşır oldu Uyudum Yumdum gözümü onu orda unuttum Sonra fark ettim ki kendini öldürdüğümü bilmiyor Birkaç dizeyle bildirmeliyim Canımı sıkarsa bunu da öldürmeliyim Kalk diyorum İşe bak oturuyor hala Beni tanımamış Bir o anlamamış gözüm kara Gerçekten siyahtır hani Öyle dönüp kör olmasına da gerek yok Bakınca şah damarını görürüm imgelerin Redife seslenen kafiyenin uygunluğunu Bu sekizlikteki serbestliği Aslında serbest bırakılmamalı o Aldımı başını gidiyor Kendi kanamasında kimi kanatsa umurunda olmuyor Ta ki fark edene kadar Sabrın taştığında hani Kelimeler bebek gibi büzüldüğünde gözünün önünde Aradığın sözcük dar geldiğinde İşte o an bilirsin şiirin seni esir aldığını Esarete hareketlenir elin Yazarsın ayırırsın dizeleri Satır aralarında kaybolursun Kayboldum Geçenlerde başka bir şairin dizesinde buldum kendimi “İpi kopmuş zamanlar” Ve “zemherinin son yüz metresi” Aldım haberimi Az kalmış demek ki Demek ki koşacak kadar heyecan verici Sen burada dur şiir Yükün ağır Ya da istersen kendini vur Gidiyorum kalemim yanımda elimden sızar nur İSTANBUL e... |
şiir güzel..
sevgler.