Ne çok gül`müşüzbana her bakışında bahar olurdu gök yüzünde sen giderken dilimde tek hecelik sus göğsüm sana toprak dökülsem aşk ile yollarına varılmaz vuslata ötelerde bir yerde terkedilmiş sokaklara bırakılmış yalnızlık olurum bilirim; sevsen de kırılırsın yağmura bir kuş uçuyorsa buluttan beyaz gök denizinde batar bakışlarında gün geri geri attığın adımlarında ağırdan aldığın veda bir buse bırakır kıyısına uçurumların rüzgar ne çok gül`müşüz ele avuca sığmaz bir sevinçle içine aldığında sevda biriktirip kırgınlıklarımı gidiyorum... kabuklarını kaldıra kaldıra alışıp acısına yaralarımın ben senle vahası içinde saklı sahraydım tutuşsan serap! sude nur haylazca |