Aşkın çırasıne zaman gözlerin demir atsa gözlerime bir martı süzülürdü sessizce iskeleme şafak kızıl eteklerini savururdu denize alevler sıçrardı dalgaların reveransı ile yüreğime -hayatın sarışın bakışları turuncu bir limana düşerdi- tutuşurdu özlemle yediveren açan gülüşler koyaklardan tuz değerdi ıslak tenime şahikaya tırmanırken yosun kokulu düşler dantelli köpükler savrulurdu sahilin kaygısız kucağına yakamozlar delişmendi ağlara takılan umutları heyamola diye çekerdi gün gece sefalarına uçan işvebaz ateş böceği yakmıştı aşkın çırasını… AA |
Bu defa hüzün yerine mutluluk kucakladı. Fotoğrafla şiir çok uyumlu olmuşlar.
Nefis bir şiirdi. Teşekkürler.
Sevgimle...