Üşüdü göz/yaşım yüreğin alevinden-aşkı büyüten ayrılıktır- isli yalnızlık bulaşıyor gecenin esmer gözlerine kurumuş koyaklarına birikirken hüzün ayakları tuzlu sularda suskun şehrin ürperiyor aniden havalanan bir kanat sesiyle… duvarın teni ıslak üşüyor küflü bedenine tutunan sarmaşığın yeşil saçlarına düş örerken. kısılmayan sesi duyuluyor rüzgarın yoksul bir bozkıra dönüyor bahar olan iklimi uykusuz kaldırımlar ağlıyor sessizce serkeş halime. küskün bir gölge düşüyor güz yangını gül olan yüzüme sızıveriyor arsızca hüzünler rutubetli pencereme susuşlarımın çığlığı tırmalarken içimi gölgeni siper ediyorum hıçkırarak ağlayan mazime çizgileri silik avucumda çığlık çığlığa parçalanırken zaman polen olup savruluyor hayaller serseri karayelin nefesinde iki damla yaş süzülüyor acılarla alevlenen yüreğime biri adını yazıyor biri aşkını… AA |
aşkı büyüten ayrılıktır...
Nasıl bir doğrudur bu böyle...
Evet ayrılıktır, katıldım yürekten, ve bir daha kutladım şiiri ve şairi...