KIZIL SAÇLI KADIN
kızıl saçlı kadın masaya bıraktı hazanları
gün gülümserken sevda sözleri ağırdı çiçek renkli gülüşlerden ödünç aldı yalnızlığı gitarıyla serin saatlerden melodiler çaldı gezindi sonra çıplak derinliklerde düne ait olan anlarda kızıl saçlı kadın çarpı bacaklı adamları sevdi neyi yitirse dönüyordu yine kendine alışıktı ezelden pas renkli yalnızlığa melodiler söylemeye dokunuyordu uçarı maviliğe çilli serçelerden selam duruyordu erguvan baharlara gitarında sezen nameleriyle yağmur çiselerinden geçti kızıl tepelerden sağır ezgilerden sanrılardan nihilist zamanlardan geçti şimdi o gülümseyen bir kadın hoyrat bir hüzne bengi taşlarda kayıp utkulu yankısı |