Gamzelerime Gömdüm Seni
Gamzelerim de bahar muştusu içim de ayaz
Dokunurdu akşam olunca hasretin Bir şiirin mısrasında kurşunlardı özlemim... Gözlerimde biriken acıyı ağlardım! Yüzümden s/onsuz bir hüzün süzülürdü. Gitme diyen içimin hărıydı... Sen bilmezdin! Kül rengi şiirlerim de kime yandığımı... Şakaklarımdan sen damlarken Saklayamazdım yara izlerini... Toprağı kurumuş bir mezarın çatlağına Akıtıyorum her akşam kaderimi.. Yalnız bir gecenin koynunda Gidişinin suskun uğultusuna kulak tıkar Uzaklara dalardım... Gitmediğim bir yerden gelmenin Sancısı çoğalırdı b/ağrımın ortasında Kimselere anlatamazdım derdimi Şiirlere taşıtırdım içimde ki cesedi... Yağmurlara sarardım kimsesizliğimi Kuraklığına yağsın isterdim yüreğinin. Ne çok anlattım derdimi bulutlara, Birde hiç dönmeyecek kuşlara... Söz vermiştim unutma Kendi ellerimle bırakacağım Sensiz bir hayatı toprağa ... Yüzümün gamzelerine gömdüm seni Artık bir ömür gülmem bundan sonra.. Ayfer Aksoy |