Aslında sana yazmıyorum,
Seni yazıyorum her satırda her mısrada.
Kendini oku diye,
Kendini bil diye.
Seni özledim diyorum her satırda,
Yıkık bir enkaz gibiyim,
Gör beni diye.
Yaprakları dökülmüş
Dalları kurmuş bir bir ağaç düşün,
Bahar hiç uğramamış bir mevsim,
Nisanı olmayan bir yıl.
Ah be kadın,
Kadınım dediğim sen nerelerdesin.
Hangi mevsimler alı koydu kuşlarını,
Hangi baharlarda o gülüşlerin,
Kelebeklerin,
Kuşların,
Sevinçlerin mutlulukların nerede.
Saçların diyorum,
Ellerimi kollarımı bağlayan yollar gibi.
Gözlerin diyorum,
Denizleri içinde yaşadığım diğer dünyam.
Ellerin diyorum,
Küçük mutluluk melekleri.
Avuç içlerini öptüğüm,
Sesine sarılıp uyuduğum.
Ben sana mutluluğum derdim,
Sen bana yüreğim.
Uzaktan görürdüm gülüşlerini,
Gülüşün diyorum,
Alsam onları dudaklarından,
Sarsam sarmalasam,
Koklasam,
Öpsem,
Saklasam.
Gülüşün diyorum,
Haziran gibi,
Sımsıcak içimi ısıtan.
Gülüşün utangaç,
Gülüşün nazlı,
Gülüşün gelincik anlasana.
_____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba/03/03/2016