Bir hercai menekşe büküyor boynunu
Akşamın karanlığına
O fısıldıyor
Ben yazıyorum söyleyemediklerini..

Yine bir sayfaya sığmayacak sensizlik…
Yoksun
Yine yetim kalacak sana düşen her kelimem
Yokluğuna gebe sevdamın hüznü çöküyor gözlerime
İmkânsızlığın sınırında kısır düşlerim tutsak ediliyor
Süzülüyor sensizlik gözlerimden...
Ve kısır düşlerim
Bir şiir daha doğuruyor yorgun bir vaktin koynuna
Adını koyamadığım yarım kalan bir hikâyeden
Satır satır dökülüyorum her an boşluğuna..

Bir hercai menekşe fısıldıyor
Ben yazıyorum söyleyemediklerini…

Kalemim sancılarına esir düşüyor
Bir volkan patlıyor titreyen ellerimde
Aşka kör topal sevdamın
Gamsız özlemini içime doldurdum
Kendi suskunluğumda boğulduğum
Bir akşamın koynundan geçiyorum…
Hangi bedelin ağrısıdır bu yüreğim?
Taşıyamadıkça yüzümden süzülüp akan?
Hangi denizi atsam içimde ki yangına söndürür?
Yine buruşturdun tebessümümü
Bir yalnızlık s/arar gözlerimi..

Yüreğimin serçe kanadı kanıyor
Bir hercai menekşe soluyor
Değme artık ellerini…
Değme…

Ayfer Aksoy