Sen Kokulu Rüzgârlar
Bir gün,
Bütün gökyüzü kaybolacak! Ve içimdeki bütün suskun yıldızlar, Birer birer düşecek… Yalnızca senin adın kalacak, Zihnimde çiçekler açan bir papatya olarak… Göğsümün derinliklerinde, büyüyen bir ağaç var Kökleriyle zamanın derinliklerine sızan… Her dalını beslerken can damarlarımla, Bir başka âlemde yankılanan sesin çınlıyor ruhumda… Derin bakışların içimi yakarken, Ruhum alevlerine yenik düştü… Bilinmez bir dağın zirvesinde raks ediyor kokun, Ve ben “sen kokulu rüzgârlarla” sarhoş oldum… Beni bulan parmak izlerini Nakşettim avuçlarıma... Ruhum, Zamanın kapılarını zorlayan bir anahtar gibi, Her adımda seni çağıran bir dua oldu… |
bir solukta okudum
selam saygımla