Hüzünlü Bir Şiir
Hüzün ve ölüm ne çok yer buldu gözlerimizde,
Eskisi gibi kanmaz oldu vicdan, Az önce yaktım içimdeki yangını, Az önce vardım ömrümün tam ortasına, Az önce yamadım içimdeki hüzünlü boşluğu Ve sundum size; Hüzünlü bir şiir olarak Sessiz, sahipsiz. Kalbim, yonttuğum kalemin bekçisi, Yongalar dökülürken yorgunluğumdan, Bir yanık kokusu yükseliyor ciğerlerimden... Masum çocuklara, Gözü yaşlı annelere, Ve dünyanın şimdiki haline ağlarım... |
Evet hüzün ve ölüm ve bir de yaşam kaygısı görünmez bir iple teğellenmiş gibi yaralarimiza ve yarınlarımıza...
Ve ağlamak çare olmasa da sancilarimiza bir nebze de olsa şiirler olurken şifa, okumak güzeldi şiirin şiire ithafini ve itirafını...
Tebrik ederim...
Selam ve Saygılarımla...