Ah Ýstanbul ah Dik aþaðý sokaklarýndan Kaldýrým taþlarýnda ayak izlerim Parkelerini oynatýrken adýmlarým Denizinde minik dalgalar vururdu Sahil sahibi duruþlarýmda
Hep bir sonra ki sefere ertelediðim aþklar Sokak lambalarýnýn karanlýk eksenlerinde kaybolurken Naralarýn feryadýnda korkup ürken Sevda denilen duygularým fýrçasýný Tuvalime hep siyah düþürdü Ve aþk bana küstü
-/-
Bizim sokaðýn baþýnda da ben vardým sonunda da Alkýþ tutardý güneþle barýþýk gölgeme Mahallemin çocuklarý Onlarý aydýnlýða kavuþturan omuzlarýmda Yakasýnda gül rengi mendili çakýlý ceketim Hayatýn kötü yanlarýna set çekerken Kollarýn da kollarým olmasa da güçlüydü
Sora bir den ah Ýstanbul dediðim Ýstanbul Karþýsýnda poyrazlarý esir eden delikanlý yanýma Bir kara gözlü dilberi çýkardý Ve ceketimle arama girdi Araya aþk iliþti Baþýmda aþklar üþüþtü Ceket omuzdan düþtü
Düþün þimdi ey omuzlarýmýn delikanlý ceketi Ýstanbul da baþka bir sahibin var mý Sen bana dedemden yadigardýn Dedem toprak oldu Bilmem senin yerin neresi
Uçuk Sosyal Medyada Paylaşın:
Uçuk Şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.