Dünyada Kalmaya Boşa Razıydım
Han yolcusu “handan” küsüp gitmedi
Vuslat umudumu kesip atmadı Rüya melekleri nasip etmedi Bir kere gülmeye düşe razıydım Cana, can verene vereli meyil Demir attı aklım elimde değil Kıvranır dururdum her gün sersefil Uykuya dalmaya beşe razıydım Mutlak sevdalıydım aşkta Elif’e He dese gelirdi aklım insafa İstanbul sevdası kalkardı rafa Berhudar olmaya Muş’a razıydım Ellerime kar yağalı Delibal Artık gam yüküne gözlerim hamal Kavuşmaya tükenince ihtimal Dünyada kalmaya boşa razıydım Celil ÇINKIR |
Selamlar...