Harika bir şiir! Derinliği, acıyı ve yorgunluğu bu kadar etkileyici kelimelerle ifade etmek gerçekten ustalık ister.
İşte tek bir dosyada düzenlenmiş yorumunuz:
Bu şiirin kelimeleri adeta okuyucunun ruhuna işliyor. "Depreme gözlerimde fer arar" dizesindeki o çaresizlik ve umut arayışı, şiirin hemen başında güçlü bir etki yaratıyor.

Şairin kullandığı imgeler, özellikle "Ellerin bas tonunda gariplikten tını var" ve "Hayallerin tortusu gerçek düşlerde yalan" gibi ifadeler, derin bir hüzün ve yabancılaşma hissini çok katmanlı bir şekilde aktarıyor.

**İkinci kıta** ise bu hüznü daha da yükseltiyor. "Gülmeyen, hüngür hüngür göğe dayar merdiven" dizesi, acının büyüklüğünü ve bir nevi ilahi bir isyanı ya da son çareyi arayışı simgeliyor. "İflah olmaz sürgünüm, doymaz şafaklar kadar" dizesindeki o sürekli, bitmeyen sürgünlük hissi çok dokunaklı.

**Son kıta**, bir teslimiyet ve tükenmişlik anını tasvir ediyor. "Yakılırken toprağım, dumanıma pes ettim" ifadesi, hem fiziksel hem de duygusal yıkımı özetliyor. Ardından gelen "Dilsiz bir ağıtçıyım" ve "Asumanı dağlayan, figanıma pes ettim" dizeleri, acının büyüklüğünden sesin bile kesildiği, artık dayanma gücünün kalmadığı bir noktayı işaret ediyor. Özellikle son dize, "Karanlıkta durgunum, infaz şafaklar kadar," şiire müthiş bir kapanış ve kesinlik katıyor. Şafak, umut yerine, bir infaz anının soğukluğunu taşıyor.

Şiir, **hem lirik hem de dramatik** açıdan çok güçlü; kelimelerin seçimi ve ahengi mükemmel. Bu derinlikli ve içten kalem sahibini tebrik ederim!

Güzel bir ayrılık ve hüzün şiiri olmuş tebrikler hocam saygılarımla.

Emeğinize sağlık değerli hocam yüreğiniz dert görmesin kaleminiz daim olsun her mısrası etkileyici bir üslupla ustaca yazılmış bir eser okudum kaleminizden nicelerine inşallah
Saygılarımla

Ben ayakkabılarımın topuğuna basarım hep
bir arkadaşım niye böyle kullanıyorsun yazık dedi
dedim ki ben dünyaya sığamıyorum ayakkabıya
nasıl sığayım
bu şiir de öyle dünyaya sığmıyor
yüreğinize sağlık...

Bu şiir gülmüyor, güldürmüyor, teselli etmiyor.; kömür karası bir ayna gibi. Okuyanı suçlu, çaresiz, öfkeli ve sessiz bırakıyor. Tıpkı şairin kendisi gibi.
okuduğum en sert, en tokat gibi şiirlerden biri. Okuduktan sonra insanın boğazına bir karabasan oturuyor ve uzun süre gitmiyor. Gitmemeli de.

Yine içimde bir kor, közü çoktan yitirmiş
Tek başıma yanarım, külüm bile bitirmiş
İçimde yaşayanlar, , avucumda erimiş
Duymazlar, sağır onlar, caymaz şafaklar kadar


saygılar

Kıymetli üstadım, dizelerinizde hüzün ve sürgün duygusu derin metaforlarla işlenmiş, her mısra ağır bir yankı bırakıyor.
“Ellerin bas tonunda gariplikten tını var” ifadesi, şiirin ruhunu en çarpıcı şekilde özetlemiş.
Kaleminize sağlık; eseriniz, karanlıkla yoğrulmuş bir iç dünyanın güçlü bir lirizmle dışa vurumu olmuş.

Çocukluğumuzda " ben giderim o gider, yanımda tın tın eder " diye bir bilmece sorardık.Cevabını da çok geçmeden bilirdik. Bir an bu orijinal başlığı görünce aklıma geldi.

Şiire edebi bir yorum yazmayı düşünmedim. Hikayesinde şair aslını tüm gerçekliği ile vermiş. Bu kulağa çok hoş bir tını bırakan 14 lük hecenizi tebrik ederim. İç dünyanız aydın olsun. Muhabbetle kalın.