Hepimizin Rüyası
biliyordu aşk
kelimelerin karanlığından ışık devşiren küçük fısıltılar yağmurunu hediye ettik duygusu yoğun sevgi bahçesinin heyecanını his ayaklarıyla bir ceylan güne karışan hafifliği anımsıyordu yönler şakalaşır gibi yelelerinde özgür atlarla yarışıyordu rüzgar hepimizin rüyası bu geri gelen yankı suyun güneşe güneşin suya tutulması duymak güzel çimenlerin yeşil şarkısını gök ağaçların telaşını mavinin kokusunu sihirli patikalar sıcacık dallar aralar beyaz evin yolunu coşkulu bir sevgi ağrısı birleştirir kalbimizi kahkaha çiçeğiyle sallanan el azalan keder aşklar yuvarlanır kelimelerin karanlığına uyanınca yediverenler. |