ŞUBAT SIZISI
Çık gel dediğinde dağları aştım
İyot kokusundan arındım geldim Sonumuza bakıp bu işe şaştım Ne diken ne de gül sadece eldim Yaban elde açan güllerin solsun Son bir damla suyun elimden olsun Sol yanımda sızı artık son bulsun Gel dediğin günü giderken sildim Diğer yarım oldun derde katlandım Paspastım kapında basıp atlandım Sahte gülüşüne hep umutlandım Hatıralarını kazıyıp güldüm Gün dönümü sendin bak dönmez oldu İçimde yanan lav gör sönmez oldu Dillerim adını hiç anmaz oldu Yüreğimi ele verip de öldüm..... Şubat sızısıdır yazar kalemim Gülmez bir türlü baht budur elemim Döner başım döner yine alemim Yollarım hep diktir nedendir bildim İ.M. Sağ elimde ki rahatsızlık uzun yorum ve mesaj yazmama izin vermiyor. Dostların şiirlerini ağrım çoğalınca sadece beğeniyorum. Lütfen kusura bakmayın Sevgilerimi ve teşekkürlerimi bırakıyorum şimdiden okuyana okumayana :))) |
Şiirinizi okuyup da etkilenmemek ne mümkün.
Hele de yorumunuzu dinleyince katmerleşen derin bir duygu serabı açılıyor gönüllerde.
Tebriklerim ve sevgilerimle.