BEKLENMEYEN AYRILIKLAR
Sahip olduğum, gerçek mutluluk mu?
Yoksa hayalini kurup, hiç tatmadığım bir duygumu? Peşimden, sürüklediğim mahşerî bir hüzünle Hayat, çocukça oynadığım, bir oyun mu? Anlık sevinçler yaşatıyor, nedense insanlar. Birebir ortaya yüreğini koymak varken, Rol kesiyor teselli verdiğini sananlar. Oysa artık, avutmuyor beni, ağ tutmuş anılar, Kara bulutlar gibi çökerken, gözüme buğular. Düğümlendiği yerde çıkmıyor bir türlü hıçkırıklar Mekansız kalmış göçmen kuşlar gibi çaresiz… Hep, zamansız yaşanmış beklenmeyen ayrılıklar… |