Merhaba Anne!
Ben sevdama sustum
Sen duymadın anne!
Dört duvar soğuk ve çok sessiz
Hangi yana dönsem o bana bakar ben ona
Sanma ki anam günler gelip geçiyor
Sanma ki adım değişti
Ben yine benim
Ben yine o deli dolu
Hırçın çocuğum
Dört duvar arasında olsam da değişmez huyum…

Sanma ki anam günler gelip geçiyor
Duvarlara ne kadar çentikler atsam da
Burada günler hep karanlık
Geçmek bilmiyor…
Ben yine buyum
Değişmiyor huyum
Sevdim mi adam gibi
Yürekten ölümüne severim bilirsin
O da beni hiç duymuyor annem…

Sanma ki anam
O’nsuz da hayat devam ediyor
Hiç aklımdan çıkmıyor ki derin sevgisi
Her an hatırımda.
Her gece yastığıma akıttığım gözyaşlarımda
Susmadan hıçkıran dudaklarımda…

Annem!
Yokluğunda anladım
Bütün sevgilerden yücesin
Sevgini başkasını sevince anladım
Aşk bir masalmış
Bitmez denilen sevdalar yalanmış meğer

Oysa
O’nu yangınların orta yerinde
Küllerinden yeniden doğmak için sevmiş
Küçücük yüreğimde
Kocaman bir dünya kurmuştum.
Annem!
Yokluğunda anladım ki
Seven yürek için sığınacak tek liman
Ana kucağı, yumuşacık dizinmiş
“O” vefasızı sevince anladım…

Ben sustum sen hiç duymadın anne
Dört duvar çok soğuk ve sessiz
Yokluğunda demir parmaklıklar ciğerime batar
Karşılıksız sevmek ne demekmiş
Değerini hayırsızı sevince anladım…

Gelmeyeceğini bile bile
Beklemek
Özlemek
Hasret kalmak nedir?
Senin yüreğinde her zaman var olduğumu
Riyakârı sevince anladım annem…


Annem!
Şimdi sen belki yoksun
Ama ben seninleyim
Gerçeklerin de yalan olduğunu
O yalancıyı sevip
Seni kaybedince anladım...

Mustafa KARAAHMETOĞLU
07.02.2016