Kana’da çocukların bombardımana hedef olmasından etkilenerek yazdığım yeni şiirlerden. Saygılar

Kana’da Çocuk Olmak

Bugün düşümde,
Bush’u gördüm.
Rice ile birlikte.
Evliler miymiş mi ne.

Hayırdır dedim mi?
Hatırlamıyorum.
İkiz çocukları var,
Biri siyah biri beyaz.

Böyle başkan falan da değillermiş.
Sıradan bir aileymiş.
Demişler ki bu yaz,
İşten güçten yorulduk,
Gezelim, görelim biraz.

Çocuklar haritadan bir yer beğenmiş,
Sanırım Filistin’miş.
Atlamışlar uçağa,
Varmışlar taaa! Kana’ ya.

Kana’ da bir koşuşturma,
Kalabalığa karışmışlar.
Başlamışlar koşmaya.

Arkada kan var demiş birisi,
Barut, duman, is.
Bilmem ki nerelere gideriz.

Onlar da korkmuşlar, çocukları da.
Tam kaçacakken önlerinde bir bomba.
Ve ardından korkunç bir patlama.

İkizlerden biri felaket,
Diğerinin yüzü yanık.
Rice çocukların başında,
Kafası yarık.

Bush toz toprak içinde.
Burnun da kan.
Bir şarapnel parçası incelemekte.

Rice Rice! Diye seslendi;
Bak bu parça tanıdık!
Tam geçmiş olsun diyecektim,
Bir telaşla uyandık...

Düşte de olsa izah edemem,
Gördüğüm manzarayı.
Bush’ a bile dilemem,
Kana’ da çocuk olmayı…

YOLCULUK 2008- Cemal EROĞLU