Ocak 2008 de çıkardığım ilk şiir kitabım "Işıldayan Bot"a ismini veren şiir. Yıllar önce yazılmış, kaybolmuş, ancak aklımda kalanlarla toparlamaya çalıştığım bir şiir. Umarım okunmaya değer bulursunuz.Saygılar

Hava soğuk
Kış kıyametti;
Ve Tepe köyün
Bakkalı tekti,
Okula giderken önünden geçip
Rengârenk çikletleri görecekti.

Dizlerine kadar çekmişti,
Nakışlı yün çoraplarını.
Çok zor giyiyordu kara lastikten
Yırtık ayakkabılarını.

Bir koşuda indi
Sarı lacivert beresiyle.
Ağzı burnu akmış,
Dudakları çatlamıştı
Gül pembesiyle.

Bir baktı,
Bakkalın önü kalabalıktı.
Bir sürü araba
Hepsi parlak, hepsi kara…
Ve yaklaştı yanlarına.
Ona dönüp birisi
Ve içlerinden en irisi,
Yani tombul göbeklisi:
“Gel bakalım” dedi küçük kıza.

Korkmuştu
Kara elbiseli,
Kara fötrlü adamlardan.
Sonra bekçi Cuma da yaklaşınca
Kızaran pembe yanaklarıyla
O da vardı yanlarına.

İri adam bir şeyler söyledi,
Araçlardan birini gösterdi.
Koştu hemen kara elbiseli.
O da diğerine,
Diğeri diğerine...
Tezden bagaj açılacak,
İçinde bir kutu çıkacak
Ferman gibi yani.

Kutuyu açarken göbekli,
Güneydeki sel felaketi
Yardım gibi bir şeyler anlatırken
Uzattı elindekini çocuğa.
Bu; bir ışıldayan bottu
Yanakları gibi pembe
Küçücük elleriyle tuttu.

Adam halen konuşuyordu:
“Bu memlekette, yalınayaklara ayakkabı
Aşsızlara aş...”
Vesaire, vesaire...

Bu benim mi diyebildi küçük kız
Yırtık ayakkabılarını atıp kenara,
Işıldayan botları taktı ayağına.
Ve bir koşuda vardı
O çok sevdiği okuluna.

Hava çok kıştı,
Ders başlamıştı,
Kapıyı vurup girdi içeri.
“Yerine geç” dedi
Coğrafya Öğretmeni.
Ve kara tahta da
Asılı bir harita,
Devam etti anlatmaya;
“Bu bölge yazları sıcak ve kurak
Kışları sert ve soğuk
Akarsuları...”

Minik kızın botlarında
Yaldızlar parıldıyordu.
Henüz fark etmemişti arkadaşları
Keşke diye düşündü içinden
Kardeşi Ahmet’e de verselerdi
Sınıftakilere de.
Herkesin botları olsaydı sıcacık...

Adamlar kara elbiseli,
Siyah arabalı,
Kara gözlüklü, karanlık adamlardı.
Sadece gömleklerinde beyaz vardı.
Olsun…
Artık onun botları vardı;
Işıldayan botları.

Öğretmen kara tahtada
Elindeki çubukla
Gösterirken bir ırmağı
Küçük kıza gözü takıldı.
“Anlat bakalım kızım” dedi.
Küçük kız botlarını gösterdi;
Su çekmiyor öğretmenim
Bak ışıl ışıl ışıldıyor.

Aaa! Dedi arkadaşları.
Yeniden kızardı pembe yanakları,
Ve yetişti imdadına okul zili.
Koştu ışıldayan botları ile…
Bugün minik ayakları
Hep sıcak olacaktı
Sımsıcak ayakları…