MakberBeyaz doru atların yelesindeydi dünüm Nemli duvarlar sırdaş mavi olmuştu dostum Bağırdım gidenlere hiç duyulmadı ünüm Yollar ki acımasız gamla delindi postum Çocuk yanım sadık dost gençliğim vefasız yar Son gülümser ufukta ah makber kadim diyar Takınır maskesini karanlığın cemali Alnıma değer lebi sevgiliyi andırır Canından can çıkarır bozmak için kemali Ateşi suya boyar avuç avuç kandırır Tavan çöker üstüme takvalı elbisem dar Son gülümser ufukta ah makber kadim diyar Dökülür lime lime güneşlerin sıvası Kapatsan da gözünü ayan beyan görülür Zehirle dolar taşar bereketin havası Kulun amel defteri dört bir yandan dürülür Ey nefsimin sahibi hudutsuz affınla sar Son gülümser ufukta ah makber kadim diyar frezya |