Daldaki kurumuş yaprak gibi yüreğim
Yağmurlarla besleniyor sadece
Zamanla ıslanıp , ıslanıp çürüyor
Engel olamıyorsun buna
Çok acı çekip, çektiği acıları içine gömen
Ve yüzünden gülümsemesi eksik olmayan,
Mutluluğunu, mutsuzluğunu gizleyen
Bir insan oluveriyorsun
Zamanla değişerek

Kader mi acaba
Hayatın bizlere yaşattıkları
Diye sormadan edemiyor insan
Sadece düşünüyorsun
Zamanla artık düşünemez hale geliyorsun
Çok düşünmek iyi gelmiyor bazen
Diye öğreniyorsun zamanla
Zaman senin en iyi öğretmenin
ASLINDA;

Ama ;
Tek farkı,
Hayat okulunda normal gittiğimiz
Okuldan farklı imtihan ediliyoruz....
Çünkü;
Zamanı belli değil,
Belki hemen şu anda , belki yıllar sonra
Bilemiyorsun...
Okuldaki gibi öğretilenler sorulmuyor
Bilmediğin, duymak ya da görmek istemediğin
Ya da çok basit sorunlar olarak çıkıyor karşına,
Bilemiyorsun....
Hayatta olduğun sürece böyle devam edecek
Ta ki sen meçhule giden geminde rotanı bulana dek .....