SİYAH YANIMbu aralar renkli taraflarımı sandığa kaldırdım sana hep siyah yanımla sesleniyorum şeytan işiyor beyaz düşlerime. sahipsiz terkedilmiş bir konağın perili düşüyüm ben geceleri çakmak çakmak gözlerle tüllerin arasından bakıyorum dünyaya en çok korkunun kol gezdiği kaldırımlara vuran yanındayım bir beni bir seni anımsatıyor her düşen gölge dudaklarımda sinsi bir gülümseme ayağı burkulan bir gölgeye gülümsüyor sanki yalnızlığı içmek alışkanlık oldu vezgeçemeyişlerime. duydum ki bana bakan kahve gözlerin yeni bir gülüşe yıkanmış bu yüzden ben çıkmıyormuşum yüreğinde hem falcılar hem ben şaşkınlığı atlatma telaşında olsun bu ilk unutulmuşluğum değil nasılsa sabır benim ikinci adım çatlasam çatlardım çoktan biliyorsun ama nasıl olsa sevenlere bu hayat zaten hep boktan. çapkınca akarken başka gözlerin ferine yıkıp geçtiğin yanlarım yosun bağlıyor ben istemezmiydim sanıyorsun elanın yeşilini sermeyi önüne sis bağlayan göğümden sürekli düşen yalnızlık mavimi kapattıkça gönlüm her geçen gün yasa bürünüyor o yüzden sana siyah yanımla sesleniyorum işte. Lavinia |