Denize Doğru
üç insan göründü hayal olup
çabuk merasimler kaldırımlar çabuk ıslak taşların göz yaşları soğudu nerede o mavi gökler nerede içimdeydi oysa demin ara ara ellerini duyup rüzgara kapılmak inse ya bir masal denize doğru akşamın şakalaşan dalgalarına uyup uzansak kumsallara ne değişir ki ateş böcekleriyle yarışan sevincimizin biraz daha ilerisi hüzün boşluğunu seyredersin hatıraların yağmur yağıyor mu gözlerin yağmur hiç bu kadar umutsuz değildi o toy heyecanların çocukluk mırıltısı çatıları dost belleyip uçurumların huzuruna eğilmek böylesine kolay değildi. |