Aşk İle Sarmıştı SevdiğiniGönlü mevsimleri yaşamaz yaşadığı dört mevsim sonbahar Terk ettiği sevdiği ağlar gözlerinde yaş nedir bilmez bahar Doğsa da güneş üstüne hep üşür yağar sanki üstüne dört mevsim kar Aşk ile sarmıştı sevdiğini cihanı onunla doldurmuştu her an Sisler içinde bakıyor yarına haykırsa da sevdiğinin ismini boş Durmaz yerinde sığmaz cihana hasret ile yanar hali hal değil hiç hoş Bir ses duysa sevgili geldi sanır gönlü der durma haydi uçarak koş Aşk ile sarmıştı sevdiğini cihanı onunla doldurmuştu her an Matemi yaşar matem açar ondan yıkılır matem yanında Her an sonbaharı yaşar dökülür yaprak gibi aşk gezmez artık kanında Kime baksa gözleri sevgilisi ile yaş ile dolar kimse çare bulamaz o anda Aşk ile sarmıştı sevdiğini cihanı onunla doldurmuştu her an Gün doğar her gün yeniden yeni umutlara o hiç uyanmaz Gözleri yollarda fıldır fıldır döner haber bekler sevgilide hiçbir söze kanmaz Her sözü her kelimesi ateşten kor yakan sevgilim kelimesi sözü hiç usanmaz Aşk ile sarmıştı sevdiğini cihanı onunla doldurmuştu her an Kul Mehmet’im söyleyecek söz yok terk edilen aşığa anlamaz sözlere karnı tok Terk edilen aşığa nazlı sevgilisinden başka derdine çare yok Her anını yaşar onsuz hasret ile çoğu anlarında olur şok Aşk ile sarmıştı sevdiğini cihanı onunla doldurmuştu her an Mehmet Aluç-Kul Mehmet- |