seslendim dolu dolu yağan gökyüzüne
bu kadar gözyaşı nedendi böyle
dedim ona üzülme benim de kimsem yok
bak, yanımdaki koltuk da boş..

...

her gece oturup umutla konuştuğum
dört duvara bağlı bir köşem var benim
her birine her gece ayrı misafirim
ne sağında bir kırgınlık ne solunda
hepsi halinden dünüyle memnun ki
ve ben şimdi
neye gülüyorum biliyor musun?
şu cansız taş parçaları bile benden
çok daha canlı görünüyor ya
tebessüm ediyorum usulca
kağıt yerine yazdığım şu
bedenlerine bakıyorum da
nasıl da saklıyorlar yılları
nasıl da okuyorlar yaşanmışları
sıkı dur şimdi hazır ol
ey! kalbimin nemli gökyüzü
bir kahkaha daha var içimde
uzaktan yağmurla geliyor sesi
o beğenmediğin duvardan bile
daha yalnızım şimdi..

...

içimde bir şey var biraz ağırca
soluk soluğa kaldığım bu her mevsimde
çok ağır bir ceza değil miydi sence
sen dolu dolu yağmaktan bahsederken
diri diri ölümle konuşuyorum ben
istersen bu kez yağmur yerine
sadece bir şimşek çak uzaktan
bir haber uçur gökyüzünden
söyle gelsin o birisi
gelsin de bende ki yokluğuna
bir can versin..

...

dün penceremden gördüm pek dertliydin
ha düşecek, ha inecektin gözlerime
sırılsıklamdım dur demeseydim sana
ne bu şiddet, neydi bu öfke böyle
belli ki bir bulut ağlıyordu yine
yine bir özlem mi değdi yüreğine
belli ki rüzgara kızmışsın sen
cevapsızdı mektuplar değil mi?
hep aynı mesele hepsi
yine karardı bulutlar üstümde
boş ver be yüzüm, yağma desem de
anladım ki o rüzgar
fırtınaya dönmüş bu gece..

...

ama sen ağla be, ey! gökyüzü
ihtiyacı var sana bu kara toprağın
ah sen olmasaydın eğer
ah sen güle bilseydin her gün
kim sulardı şu mezar taşlarını
hangi çiçek büyürdü ki sensiz
boşuna gelme şimdi, sus
teselli etme yokluğumu
o benim ruhuma yazılı bir söz
sen bilir misin bu kara boşluğu
ağlasaydım eğer her kış senin gibi
değil kalbim deniz olsun, dolsun
gök değilim ki ben
düşecek yerim olsun..

...

uyandığım her sabah ben benimleyim
ve dört duvar düşlerimle hayallerim
kırık ayaklı yırtık bir sedirdim ben
penceremde misafir ettiğim
derdime ortak tek yüzümdü gökyüzü
uykusuz yastıklar ve üşüyen yorganlar
hadi gel de yokluğuna bir kan ver
solumda bir koltuk var bomboş..

...


BOŞ KOLTUK - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever