Anlatmak isterdim irkildiğimi,
Teninden yüz bulduğumda,
Suyu tutar gibi, ellerini tuttuğumda.
Sabahlara değin susmadan,
Bulmak kaybettiklerimi,
Gözlerinde yaşlandığımda,
Yansıdığımda bakışlarından.
Ağlamak seninle,
Sebepsiz ölen umutlara,
Koşmak yanında,
Kaçar gibi karanlıklardan.
Yaşamak içinde bir yerlerde,
Hatırlanmak ara ara...
Çocukluğun gibi, her gün bir adım uzak,
Ölüm gibi, her an yanında.
Dokunmak isterdim,
Kokladığın her çiçeğe parmak uçlarında.
Susmak yarına yetişmek için,
Sesin odamı aydınlattıkça...
Susamak isterdim, öptükçe yanaklarını,
Doymak bilmez bir çöl olmak.

Anlatmak isterdim,
İçimde, sana benzeyen şeyi.
Seni her hatırladığımda,
Nasılda çocuklar gibi titrediğimi.
Göstermek isterdim, sen kokulu yanımda,
İkimize ne hayatlar biriktirdiğimi...

Anlatmak tanıdığım her kadına,
Masallarda ki tüm mutlu sonlara,
Ayrılık şiirleri yazan her adama,
Şarkılarda sana benzeyen her nakarata.
Nefesimizin yetiştiği her bir ana,
Anlatmak,
Yaşatmak isterdim seni.
Eğer öğrenmeseydin gitmeyi...

Keşke...
Keşke öğrenmeseydin gitmeyi...

Kırıkkale / 016