Seninle bu odada bu yuvada artık kalamam
Ceketimi çorabımı alır çok uzaklara giderim
Sen kal bu yuvada mutlu ol bir ömür boyu
Her şeyi sineye çeker sensiz de giderim

Kalkma otur yerinde uğurlama güle güle git deme
Kalbini kırmak istemem korkutmadan giderim
Kapıyı yavaşça çeker sessizce çıkar giderim
Tüm günahları yüklenir sitem etmeden giderim

Neyse hayallerin bensiz se yaşamak
Belleğinde hiçbir anı bırakma şimdi sil beni
Acımasız kırdın beni küsmesini de bilmedim
Yumruğumu sıkmadan tokalaşıp da giderim

Dert çeksem de vicdanımda yaşarım mutluluğu
Göze aldım kaybetmeyi sende karattın mı gözlerini
Menfaatçiler tüner baykuşlar gibi yıkarlar yuvanı
Çok geç olur ama kaybedince anlarsın ancak beni

Sana bazen mektup yazıp hatırını sormak gelir içimden
Gönlümden sana seslenen duyguları belki bilesin gelir
Ağlamadan sızlamadan dertsiz temiz sayfalarla
Mutluluğun şifreleriyle bir mektup yazıp gönderesim gelir

Bir gün kaprislerinden kurtulup huzuru seçersen
Seveni hor görmeyip sevgiyi anlayıp gönül verirsen
Döne bilirsin sevgi huzur dolu bu gönülden sevene
Af ederim çünkü gönülden sevmiştim çok ama çok seni

Dilenci değilim emeğimin bedeli ekmeğim aşım
Bazen seni düşünür üzülürüm sorarım gönlüme
Dönse sevip koklar, yeniden basar mısın bağrına
Çok vurdum gönlümü engin dağlara unutamam seni

Küçük bir mahallede tahta baraka yaşam evim
Bu hayatı kabul eder dönmeye edersen yemin
Acarım sana sevginin temiz ak sayfalarından
Dön desende dönemem senin pembe şatafatlı dünyana

Vasıf’ı merak edersen varoş bir mahalledeyim
Tenekelerle çevrili mutlu huzurlu insanlarlayım
Burada insanlar çok mutlu bir lokma ekmek ve suyla
Burda huzur sevgi var senin olsun pembe hayatlar

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
12.01.2016 SALI