Güneşimdin, karanlığıma
Işığım olarak girmiştin hayatıma
Sen gittin gideli gündüzlerim döndü geceye
Umudumdun hayalimdin geleceğime
Yüreğimi param parça koydun
Şimdi darmadağınığım sokaklarda

Bardağımda zehir oldun
Acı oldun keder oldun
Yudum, yudum içtim gün be gün
Eriyip kayboluşuma şahit oldu
Toz kaplı yattığımız bu oda
Giderken ateşimi yaktın
Kibrit oldun benzin oldun bedenimde
Sönmeyen ateşim oldun
Esir olmuşum sevgine
Kat, kat çözülmeyen düğümlerle
Bağlamıştım seni yüreğime

Bilemedim sonunu düştüm tuzağına
Geçti aylar, geçti yıllar
Hep acı oldun
Ok gibi saplandın yüreğime
Geçmez oldu bıraktığın acılar
Kalpsiz miydin neydin
Gönül gözün kör mü görmezsin beni
Boşuna geçti
Seni sevmekle ömrüm baharı
Ümidim bitik,
Hedefim yok yarınlara

Yapayalnız tek başıma dağın eteğinde
Sahipsiz kanadı kırık kuş gibi
Kurda kuşa yem olmaya hazırım sayende
Aklım karma karışık
Kader mi desem bu yaşadıklarıma
Böyle kader böyle hayat olmaz olsun
Yüce Allah’tan tek niyazım

Vasıf’ım Her sabahın kuşluğundan
Kaç yıl geçti aklımda tutamadım
Senin içindi senin mutluluğunaydı
Tüm dualarım
Derman olmuyor dualarım kaderimle derdime
Böylemi bitecekti bu aşkımız
Böylemi ayrılacaktık
Verdiğimiz mutluluk sözleri
Kalbimde yazılı satır, satır
Hani ölüm olacaktı tek ayrılığımız.

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
20.06.2018 ÇARŞAMBA