Anıların ruhuna
Hani uzaklara atılmıştı her şey;
Aniden görüp de, Geçmişi ilmik ilmik hatırlayıp, Çıldırmıştım. Ellerimle onları bir bir gömüp de, Üzerlerine hapaz hapaz toprak atmıştım. Çok hayırlıydı ya! Dört göz ile helallik, Anıların ruhuna: Birde ‘Fatiha’ beklemiştim. Sanki şişelere koymuşlardı, En ağır acıları, Beklentileri, kırıklıkları, Buruklukları; Çığlıklara sarılı, sağır geceleri, İşmiş gibi sulandırmadan içmiştim. Mutlulukla, neşeyle, sevgiyle sarhoş oluyorlardı, Ben yine dert ile kendimden geçmiştim! |