Siyahına şehrimin,
Göz bebeklerinde büyüyen siyahına,
Fırlatıp koştum, bir sigarayı genzime hapsedip,
Kucağına hislerimin, pas tutmuş kollarına,
Mahvedip kendimi yoktan yere,
Ayağını kapandım rıhtımın,
Boş bir garın asılsız beklentisine,
Patikaların unuttuğu ayak seslerine,
Grisine, pusuna, sisine sokaklarımın,
Gecelerinde körüklenen acıların sinsiliğine,
Ağlatıp küstürdüm yine şakaklarımı,
Kimsesiz bir evin pencerelerine dikip bakışlarımı;
İçinde, kaybolmuş bardakların kenarında kalan,
Dudak izlerine dalıp,
Biçimsiz pis bir poşet gibi savruldum,
Kendim hariç herkesin bulutlarından,
Dibi delik bir kayıktı hayatım,
Kürek çektikçe dört bir yanımı vesveseyle,
Heveslerle doldurdum,
Fakirliğim aldı başını gitti:
Sevinçten, aşktan yana,
Tekilliğim bir köpek gibi uludu gırtlağı yırtılana kadar,
Kıyısına vurdum küf kokan şehrimin,
Göz bebeklerinde büyüyen siyahına.