Kapıların dışı
Dolmuş sayfaları kaçıncı çevirişimdi bu,
Düzensiz: Beni bırakan, Benim bıraktığım kaçıncı işimdi bu, Kapanan kapılara doymadan, Tekmeler kesintisiz; Arkama bakmadan, Kimselerin cürümü kadar yeri, Ne sandalı, ne salı, ne gemileri, Sırf bırakılanın küldü içeri, Kıytırıktan bir kibriti dahi yakamadan; Kaçıncı gidişimdi bu. Yaşama beni bağlayan köprülerimi; Kendi ellerimle, kaçıncı yıkışımdı bu! İstemiyordum artık! Kulaklarım kanıyordu, Diller bilmez konuştuğunu, keskin, Ve çok şey oluyordu etrafta, En kötüsü de dilim yine suskun, Küçük bir ışıltı bile bana çok lüks, Söyleyin şu karamsar adama; Artık, sussun! |