Yüzünün Şenliğinde Binlerce Yıl
akşam iki sevgilinin bir birine gülümsediği
yazlık sinema iki çocuk sen ve ben aydınlatılmış yoldan geçerek su verdik ağaca ve çiçeğe kedili kaldırımlar yalvardı uyusak uyanmasak olmaz mı hiç geldik vadilerin önüne küçük kımıldanışlar da mutluluk inelim dedik gidelim tebessüm yanaklarımıza teslim oldu nihayet yüzünün şenliğinde binlerce yıl öylesine hızlı vakitler öylesine kısa ve dalgın geçti ki yıllar hiçliğe hüzün duymadı ayrılıklar bulut değil gök değil başka sesler perdelerin arkası şımarık sevgilim kar beyazı çoğaltır ya insanı yoktan sevildikçe peşimizde koşan sevgiler. |