Mevsimlerden Sensizlik...bir duvara yasladım sırtımı ve gözlerim boşlukta asılı ağzım sonbahar üflüyor gözlerim ilkbahar yağıyorken yokluğuna diyorsun ki bana kahır kokuyor ellerin üzünç bakıyor gözlerin sen benim ellerimin gözlerimden gözlerimin ellerimden çektiğini bilir misin sevgilim düşündüm de bir an sahi sen hangi baharsın baharsızlığıma her gün biraz daha susuyorum ölüme ve sen bu da geçecek canımın içi diyorsun geçen tek şey zaman ihanetler içinde bir türlü anlamıyorsun sen sadece ninniler söylüyorsun yaz’ım uyuyor içimde oysa kış’ım büyüyor görmüyorsun... |