Bir kadın tanıyorum.
Sanki her sigarayı yakışında geçecek gibi bir umutla yakıyor.
Sanki dumanları onu hatıralarına boğuyor.
Sigarasını söndürmeden bir şarkı daha açıyor.
Şarkı da dertli tellenen sigarası gibi.
O içtikçe farklı şeyler anlatıyor bana dumanlar.
Sonra gözünden hüzün yaşları süzülüyor.
Elindeki kırmızı ceketi kokluyor o koku sanki ona huzur, güven veriyor.
Dayanamıyor kadın tutamıyor göz yaşlarını hıçkıra hıçkıra ağlıyor.
Çaresiz kalmış gibi, dört duvarı yıkılmış gibi, hiç olmuş gibi.
Dertli bir şekilde söndürüyor külü gibi yüreği de paramparça sigarasını.
Eşlik ediyor çalan şarkıya.
Gözü hep kapıda birini bekler gibi.
Saate bakıyor, birazdan gelir diyor, kapı bir türlü çalmıyor.
Bir sigara daha yakıyor kadın, içi kızgın alevlerle kor olmuş.
Bakıyor gökyüzüne bir şeyler mırıldanıyor gözleri.
Çaresizce, umutsuzca saate son kez bakıyor.
Yarım kalan mutluluğuna ağlıyor kadın.
O KADIN BENİM ANNEM