KADINLAR DA KAYBEDER.

Hayalleri gibi kırık olan kadehine,
Umutsuzluk şarabını doldurur.
Gözü yollarda, yanar sigarası yüreği misali.
Bağıracak; lakin sesi bile çıkmaz yorgunluktan.
Gözlerinden bellidir kadının kaybetmişliği,
Gözyaşlarında saklı hatıralar.
Hatırladıkça sevdiği adamı,
Hiç kimse dokunamaz gözlerine.
Saflığına güvenip döneceğini bekler.
Anlayamazlar diye, kimseye anlatamaz sevdiğini.
Balkonun köşesindeki sokak lambasıdır,
En yakın arkadaşı.
Geceleri susuyorsa kadın,
İçinde büyük bir savaş var demektir.
Çaresizliğinden tek başına savaşır.
Kaybetse dahi delikanlılar gibi ayağa kalkar.
Her adam bilmez kadının içini,
Bilse zaten adamlığından utanır.
Kaybetmiş kadın, kurumuş bir gül gibidir.
Birkaç dikeni vardır savaşmak için,
Ama dokunsan dökülecek yaprakları.
En çok da kadınlar kaybeder işte.
Adamın kalbi gibi dayanıklı değildir.
Narindir, bir kere kırılır.
Kırılırsa kadının kanadı küser melekler.
Melekler küser ise, kim duyacak her gece edilen duaları.
Kadın kırılır ise kim sevecek yoksun kalan duyguları.

Okan Özkan - (KalemiAğlayanŞair)
23/07/2017