Yıkılıyor evler
Yıkılıyor o ev
Hüzün düşüyor... Pencerenin ağacı gören cephesine.. Duvara sırtını vermiş Eşyalar.. Taşınıyor yerinden.. Askılara yüklenmiş Pliseli eteğin cepkeni.. Hatıra taşıyor cepleri.. Çiçeğini bekleyen annenin... Parmak İzleri siliniyor.. Pencereden.. Betonların içinde Kalker olmuş bir acı Dağlanıyor yeniden.. Yıkılıyor işte .. Rüyaları gören o duvar.. Köşelere gizlenmiş giz Bulutları uçuşuyor havada .. Ruhları okşayan çocuk Çığlıklarını götürüyor Martının kanatları.. Virane altında Yerle bir olmuş Tüm yaşanmışlıkların Bavulları taşınıyor Başka semtlere... |